Ostercal

Ostercal zawiera składniki pozwalające utrzymać zdrowe kości i zęby (wapń, witamina D).  Ostercal zawiera m.in naturalny wapń z muszli ostryg o wysokim stopniu oczyszczenia oraz witaminę D i lizynę. Lizyna to aminokwas egzogenny, którego zwyczajowym źródłem w diecie są produkty odzwierzęce. Witamina D zwiększa wchłanianie wapnia z diety, zaś lizyna przyczynia się jego wykorzystania zarówno przez zwiększanie wchłaniania jak i zmniejszanie wydalania.¹ Dwie kapsułki Ostercal zawierają aż 2000 j. m. witaminy D, co jest porcją zgodną z polskimi rekomendacjami dotyczącymi suplementacji witaminy D dla osób dorosłych2 (do 75 roku życia). Suplementacja witaminy D powinna być dodatkiem do spożycia wapnia z dietą.

Dwie tabletki preparatu Ostercal 1® zawierają 2000 j.m. witaminy D. Jest to ilość zgodna z najnowszymi rekomendacjami suplementacji osób dorosłych.¹ Suplementacja witaminy D powinna być dodatkiem do spożycia wapnia z dietą.

Właściwości i wskazania do stosowania: Wapń i witamina D pomagają w utrzymaniu zdrowych kości i zębów oraz prawidłowym funkcjonowaniu mięśni.Wapń pomaga w utrzymaniu prawidłowego przekaźnictwa nerwowego. Witamina D pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu wapnia we krwi, w prawidłowym wchłanianiu wapnia i fosforu oraz funkcjonowaniu układu odpornościowego. Lizyna wpływa na efektywniejsze wchłanianie wapnia z jelita i jednocześnie redukuje jego wydalanie wraz z moczem, co prowadzi do efektywniejszego  wykorzystania tego pierwiastka³.

^{1. Rusińska A et al. Front. Endocrinol. 2018; 9:24 2. van der Velde R. et al. Food&Nutrition Research 2014, 58:21796 3. Rao, .M. et al.: International Journal of Research in Pharmaceuyicl Science 2, 637-642 (2011) 4. Ramsubeik, K., Keuler, N. S., Davis, L. A. & Hansen, K. E. Factors Associated with Calcium Absorption in Postmenopausal Women: A Post Hoc Analysis of Dual-Isotope Studies. Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics 114, 761–767 (2014).5. Torricelli, P. et al. L-Arginine and L-Lysine stimulation on cultured human osteoblasts. Biomedicine and Pharmacotherapy 56, 492–497 (2002).}